ў
і
Мі́р — назоўнік мі́ра — назоўнік
канцэпт

міра

гэта
— трава; смала

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова міра
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
мі́ра

мн. 
Родны
каго? чаго?
мі́ры

мн. 
Давальны
каму? чаму?
мі́ры

мн. 
Вінавальны
каго? што?
мі́ру

мн. 
Творны
кім? чым?
мі́рай, мі́раю

мн. 
Месны
у кім? у чым?
мі́ры

мн. 
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

кадук яго ведае — нічога невядома (пра каго‑, што‑н.)
кадук з ім = хай, няхай будзе так

халера з ёй / чорт з табой
ліха з вамі / пярун з імі

На суразмоўе прыйшоў настолькі выгаралы распрацоўшчык, што спрацавала пажарная трывога.


mira — беларуская лацінка

Слова міра (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік міра — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове міра + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


Мі́р (3)

(5) акіра

мі́р (3)

(6) сякі́ра

мі́р (3)

(4) лі́ра

міра́б (5)

(8) пальмі́ра

мірабе́левы (10)

(6) рапі́ра

мірабе́ль (8)

(7) парфі́ра


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

медаль