ў
і
мі́р — назоўнік мі́ра — назоўнік
канцэпт

Мір

у слоўніках не сустракаецца

гэта

назоўнік
мужчынскі род
уласны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова Мір
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
Мі́р

мн.  Міры́
Родны
каго? чаго?
Мі́ра

мн.  Міро́ў
Давальны
каму? чаму?
Мі́ру

мн.  Міра́м
Вінавальны
каго? што?
Мі́р

мн.  Міры́
Творны
кім? чым?
Мі́рам

мн.  Міра́мі
Месны
у кім? у чым?
Мі́ру

мн.  Міра́х
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

мара́ — прывід, здань, насланнё

Вось-вось пакажацца звяруга!.. Ды доўга гэта штось патуга — Няма, а быць ужо пара. Цьфу, ты! Што ж гэта за мара? (Якуб Колас)

— Ах, я зноў хачу ў Парыж!
— О, а вы былі?
— Не, учора таксама хацела.


Mir — беларуская лацінка

У СЛОЎНІКАХ НЯМА

назоўнік Мір — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове Міраслаў + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


міньё́н (6)

(6) ювелі́р

міньё́н (6)

(4) клі́р

Міню́ст (6)

(4) шлі́р

мі́ра (4)

(8) Славамі́р

мі́ра (4)

(9) галадамі́р

міра́б (5)

(5) Памі́р


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

будзільнік