у слоўніках не сустракаецца
гэтаназоўнік
мужчынскі род
уласны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне
праскланяць слова Мір
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
Мі́р мн. Міры́ |
Родны каго? чаго? |
Мі́ра мн. Міро́ў |
Давальны каму? чаму? |
Мі́ру мн. Міра́м |
Вінавальны каго? што? |
Мі́р мн. Міры́ |
Творны кім? чым? |
Мі́рам мн. Міра́мі |
Месны у кім? у чым? |
Мі́ру мн. Міра́х |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
мара́ — прывід, здань, насланнё
Вось-вось пакажацца звяруга!.. Ды доўга гэта штось патуга — Няма, а быць ужо пара. Цьфу, ты! Што ж гэта за мара? (Якуб Колас)— Ах, я зноў хачу ў Парыж!
— О, а вы былі?
— Не, учора таксама хацела.
Mir — беларуская лацінка
У СЛОЎНІКАХ НЯМА
назоўнік Мір — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове Міраслаў + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› міньё́н (6)
(6) ювелі́р ‹
› міньё́н (6)
(4) клі́р ‹
› Міню́ст (6)
(4) шлі́р ‹
› мі́ра (4)
(8) Славамі́р ‹
› мі́ра (4)
(9) галадамі́р ‹
› міра́б (5)
(5) Памі́р ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.