ў
і
міньё́н — назоўнік Міню́ст — назоўнік
канцэпт

міньён

гэта
— шрыфт

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова міньён
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 міньё́н

мн.  —
Родны
каго? чаго?		 міньё́ну

мн.  —
Давальны
каму? чаму?		 міньё́ну

мн.  —
Вінавальны
каго? што?		 міньё́н

мн.  —
Творны
кім? чым?		 міньё́нам

мн.  —
Месны
у кім? у чым?		 міньё́не

мн.  —
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

латру́га
1. гультай, лайдак, абібок, лодар; цяльпук
2. п'яніца, алкаголік, выпівака, жлукта, мачыляпа, (?) п'янчэла


— У нас на рабоце ёсць Валянцей. Ён такі дурны, нічога рабіць не ўмее. Мы за яго ўсё робім.
— Па-мойму, Валянцей не такі ўжо і дурны.


mińjon — беларуская лацінка

Слова міньён (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік міньён — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове мір + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› мінча́нка (8)

(10) секстыльё́н ‹

› мінчу́к (6)

(6) каньё́н ‹

› Мі́ншчына (8)

(9) кампаньё́н ‹

› Міню́ст (6)

(6) піньё́н ‹

› мі́р (3)

(9) шампіньё́н ‹

› мі́р (3)

(6) шыньё́н ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

ходзяць чуткі

карціна «Ходзяць чуткі»
мастак: Нейрасетка