назоўнік
жаночы род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова паручніца
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
пару́чніца мн. пару́чніцы |
Родны каго? чаго? |
пару́чніцы мн. пару́чніц |
Давальны каму? чаму? |
пару́чніцы мн. пару́чніцам |
Вінавальны каго? што? |
пару́чніцу мн. пару́чніц |
Творны кім? чым? |
пару́чніцай, пару́чніцаю мн. пару́чніцамі |
Месны у кім? у чым? |
пару́чніцы мн. пару́чніцах |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Хто чужога не шануе, свайго мець не будзе.
— Табе пяць ці шэсць кавалачкаў цукру?
— Два, але каб я бачыў.
paručnica — беларуская лацінка
Слова паручніца (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік паручніца — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове паручніцтва + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› паруча́цца (9)
(10) разлу́чніца ‹
› паруча́ць (8)
(8) ану́чніца ‹
› пару́чнік (8)
(9) дару́чніца ‹
› пару́чніцкі (10)
(11) спадру́чніца ‹
› пару́чніцтва (11)
(9) пазы́чніца ‹
› паручы́цель (10)
(8) язы́чніца ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.