назоўнік
субстантываваны
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
ад’ектыўны тып скланення
праскланяць слова апошняе
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік
ж. — жаночы род м. — мужчынскі род н. — ніякі род множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
ж.
—
м. — н. апо́шняе мн. — |
Родны каго? чаго? |
ж.
—
м. — н. апо́шняга мн. — |
Давальны каму? чаму? |
ж.
—
м. — н. апо́шняму мн. — |
Вінавальны каго? што? |
ж.
—
м. — н. апо́шняе мн. — |
Творны кім? чым? |
ж.
—
м. — н. апо́шнім мн. — |
Месны у кім? у чым? |
ж.
—
м. — н. апо́шнім мн. — |
скарбніца
цаца-цаца, ды ў кішэнь — пра таго, хто не праміне ўзяць чужое, прысвоіць што-н.
А як ты выйдзеш з Матрыцы, калі папрыбіралі ўсе таксафоны?
apošniaje — беларуская лацінка
Слова апошняе (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік апошняе — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове апрабаванне + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› апо́шне (6)
(10) папярэ́дняе ‹
› апо́шні (6)
(8) аста́тняе ‹
› апо́шні (6)
(6) лі́шняе ‹
› апрабава́нне (11)
(6) трэцяе ‹
› апрабава́ны (10)
(9) па-трэ́цяе ‹
› апрабава́ны (10)
(1) ё́ ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.