Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

прызнанне, -я, ніякі род
  1. Дзеянне паводле дзеяслоў прызнаваць — прызнаць (у 3, 4 і 5 знач.) і прызнавацца — прызнацца (у 1 знач.).
  2. Расказ, словы, у якіх хто-н. прызнаецца ў чым-н. Маёр Ладуцька слухаў прызнанні Філістовіча і не перапыняў яго нават тады, калі той паўтараў ужо вядомае. ← Макар Паслядовіч. [Следчыя] чакалі ад Саўкі пачуць пра самае важнае для іх і такім прызнаннем не задаволіліся. ← Якуб Колас. Хлапец з дзяўчынаю сваёй Тут месца выбралі спатканняў І чула яблынька вясной Іх пацалункі і прызнанні. ← Максім Танк.
  3. Станоўчая ацэнка, адабрэнне. Атрымаць прызнанне ў чытача. ▪ [Гаворка:] Дзякую за такое высокае прызнанне майго таленту. ← Іван Шамякін.

❌

прызнанне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова прызнанне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	прызна́нне мн. прызна́нні
Родны каго? чаго?	прызна́ння мн. прызна́нняў
Давальны каму? чаму?	прызна́нню мн. прызна́нням
Вінавальны каго? што?	прызна́нне мн. прызна́нні
Творны кім? чым?	прызна́ннем мн. прызна́ннямі
Месны у кім? у чым?	прызна́нні мн. прызна́ннях
Клічная форма	— мн. —

Праграме Друкарнік спатрэбілася 10 хвілін, каб праверыць 100 тысяч слоўнікавых артыкулаў тлумачальнага слоўніка, а ты не можаш патраціць хвілінку, каб паглядзець хаця б адно слова і праверыць, ці правільна ён праверыў.

Ну і як гэта называецца?

Слова прызнанне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік прызнанне — у родным, давальным, творным і месным склоне

прызнанне

Навігатар

Мемчыкі