назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова прыпарніца
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
прыпа́рніца мн. прыпа́рніцы |
Родны каго? чаго? |
прыпа́рніцы мн. прыпа́рніц |
Давальны каму? чаму? |
прыпа́рніцы мн. прыпа́рніцам |
Вінавальны каго? што? |
прыпа́рніцу мн. прыпа́рніцы |
Творны кім? чым? |
прыпа́рніцай, прыпа́рніцаю мн. прыпа́рніцамі |
Месны у кім? у чым? |
прыпа́рніцы мн. прыпа́рніцах |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Без хлеба яда — да парога хада.
Я ніколі не прашу сваіх кліентаў ацэньваць мяне праз мае поспехі. Я прашу іх ацэньваць мяне праз мае няўдачы, бо ў мяне толькі няўдачы.
pryparnica — беларуская лацінка
Слова прыпарніца (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік прыпарніца — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове прыпаручэнне + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› прыпарко́ўвацца (14)
(9) напа́рніца ‹
› прыпарко́ўваць (13)
(9) папа́рніца ‹
› прыпарко́ўка (11)
(10) шны́парніца ‹
› прыпа́рны (8)
(10) некта́рніца ‹
› прыпарто́вы (10)
(9) суха́рніца ‹
› прыпару́чаны (11)
(7) чарні́ца ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
Шклянка — для вады. Кантовая шклянка — гранёный стакан.
Конаўка — металічная пасудзіна з ручкай для піцця вады.
Кубак — невялікая, звычайна з ручкай, пасудзіна з гліны ці фарфору для піцця (па-польску філіжанка). У ВКЛ казалі не фарфоравы, а парцалянавы кубак. Аднаразовы кубачак — одноразовый стаканчик.
Келіх — вялікая, звычайна высокая чарка для віна.
Чара — пасудзіна для піцця віна (паэтычнае слова).
Куфель, кухаль — бакал для піва. (?) куфаль
Чарка — невялікая шклянка, прызначаная для піцця спіртных напіткаў (стопка).
Кілішак — чарка на ножцы («міні-келіх»).