ў
і
пяву́н — назоўнік пяву́ння — назоўнік
канцэпт

пявун

у слоўніках не сустракаецца

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова пявун
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 пявун

мн.  пявуны
Родны
каго? чаго?		 пявуна

мн.  пявуноў
Давальны
каму? чаму?		 пявуну

мн.  пявунам
Вінавальны
каго? што?		 пявуна

мн.  пявуноў
Творны
кім? чым?		 пявуном

мн.  пявунамі
Месны
у кім? у чым?		 пявуне

мн.  пявунах
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

І ў старой печы агонь добра гарыць.
Стары вол ніколі баразну не скрывіць (не сапсуе).
Дзе старыя кусты, той двор не пусты.


— Ты такі смачны пірог згатавала.
— Дзякуй.
— Аб'ядзенне проста, падзяліся сакрэтам.
— Я сплю з тваім хлопцам.


piavun — беларуская лацінка

У СЛОЎНІКАХ НЯМА

назоўнік пявун — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове пявуння + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› пюрэ́ (4)

(5) раву́н ‹

› пява́ць (6)

(5) ціву́н ‹

› пяву́ля (6)

(6) плыву́н ‹

› пяву́ння (7)

(3) гу́н ‹

› пяву́нчык (8)

(5) багу́н ‹

› пяву́нчык (8)

(6) драгу́н ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

аналема

Аналема — крывая, якую Сонца «малюе» на небе на працягу года, калі фіксаваць ягонае месцазнаходжанне штодня ў адзін і той жа час.

Вось гэта сапраўды Супер 8.