ў
і
ско́ў — назоўнік ско́ўвацца — дзеяслоў
канцэпт

скоўванне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова скоўванне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
ско́ўванне

мн.  ско́ўванні
Родны
каго? чаго?
ско́ўвання

мн.  ско́ўванняў
Давальны
каму? чаму?
ско́ўванню

мн.  ско́ўванням
Вінавальны
каго? што?
ско́ўванне

мн.  ско́ўванні
Творны
кім? чым?
ско́ўваннем

мн.  ско́ўваннямі
Месны
у кім? у чым?
ско́ўванні

мн.  ско́ўваннях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Не плюй у крыніцу: прыдзеш па вадзіцу.

Прыказкі і прымаўкі ў дзвюх кнігах (1976)

Твой цень — гэта доказ таго, што сонечнае святло пераадолела шлях даўжынёю 150 мільёнаў кіламетраў і не дасягнула Зямлі ўсяго 1,5 метра праз цябе, мярзотнік.


skoŭvannie — беларуская лацінка

Слова скоўванне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік скоўванне — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове скоўзванне + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


ско́сы (5)

(14) размярко́ўванне

ско́тч (5)

(13) вымярко́ўванне

ско́ў (4)

(14) прымярко́ўванне

ско́ўвацца (9)

(13) наваско́ўванне

ско́ўваць (8)

(14) праваско́ўванне

ско́ўзаны (8)

(11) раско́ўванне


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

збіраю гаўнешкі