Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

тлумачальнік, -а, мужчынскі род
Той, хто займаецца тлумачэннем, трактоўкай чаго-н. А гэтыя старыя, аздобленыя сівізною, маршчынамі .. дзяды .. да душы падабаліся Лабановічу .. Гэта былі самавукі — аграномы, тлумачальнікі розных прыгод жыцця. ← Якуб Колас. [Раман Карпавіч:] — Піша-піша чалавек і раптам бачыць: не туды яго штурхнулі, не тое яму параілі, ды і наогул — які к чорту ён вучоны! Кампілятар, у лепшым выпадку — здольны тлумачальнік чужых думак... ← Іван Шамякін.

❌

тлумачальнік

у слоўніках не сустракаецца

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова тлумачальнік
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	тлумачальнік мн. тлумачальнікі
Родны каго? чаго?	тлумачальніка мн. тлумачальнікаў
Давальны каму? чаму?	тлумачальніку мн. тлумачальнікам
Вінавальны каго? што?	тлумачальнік мн. тлумачальнікі
Творны кім? чым?	тлумачальнікам мн. тлумачальнікамі
Месны у кім? у чым?	тлумачальніку мн. тлумачальніках
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

на Гарадзеншчыне казалі:
філюта ‘залішне свавольны, гарэзлівы, лоўкі, шустры’ (польск. filut ‘свавольнік, круцель, гарэза, прайдзісвет’)

«Аньця як філюта, скура на ёй гаворыць».

— Мы размяркоўваем студэнтаў у тры гарады: Баранкі, Мандалэчна і Навацыцак — выбірайце.
— Вы праўда дэкан?

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік тлумачальнік — у родным, давальным, творным і месным склоне

тлумачальнік

Навігатар

Мемчыкі