STARNIK
STARNIK
назоўнік
субстантываваны
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
ад’ектыўны тып скланення
праскланяць слова чужое
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік
ж. — жаночы род м. — мужчынскі род н. — ніякі род множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
ж.
—
м. — н. чужо́е мн. — |
| Родны каго? чаго? |
ж.
—
м. — н. чужо́га мн. — |
| Давальны каму? чаму? |
ж.
—
м. — н. чужо́му мн. — |
| Вінавальны каго? што? |
ж.
—
м. — н. чужо́е мн. — |
| Творны кім? чым? |
ж.
—
м. — н. чужы́м мн. — |
| Месны у кім? у чым? |
ж.
—
м. — н. чужы́м мн. — |
скарбніца
Чужое ўзяць — сваё згубіць.
Не бяры чужога: аддасі сваё.
Ты па чужое, а чорт па тваё.
Пазычаеш чужое на час, а аддаеш сваё і назаўсёды.
Там рай, дзе родны край.
čužoje — беларуская лацінка
Слова чужое (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік чужое — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове чужык + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› чужа́чы (6)
(6) благо́е ‹
› чу́жка (5)
(6) друго́е ‹
› чужні́ца (7)
(9) па-друго́е ‹
› чужы́ (4)
(5) мало́е ‹
› чу́жык (5)
(5) было́е ‹
› чужы́на (6)
(7) пажыло́е ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
* сёрб(ае)