ў
і
мару́на — назоўнік Ма́рфа — назоўнік
канцэпт

Маруся

у слоўніках не сустракаецца

гэта

назоўнік
жаночы род
уласны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова Маруся
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
Мару́ся

мн.  Мару́сі
Родны
каго? чаго?
Мару́сі

мн.  Мару́сь
Давальны
каму? чаму?
Мару́сі

мн.  Мару́сям
Вінавальны
каго? што?
Мару́сю

мн.  Мару́сь
Творны
кім? чым?
Мару́сяй, Мару́сяю

мн.  Мару́сямі
Месны
у кім? у чым?
Мару́сі

мн.  Мару́сях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

пусціць жабу ў ваду
‘сказаць абы-што, недарэчнасць’


— Ты не асілак, ты афэлак, — сказаў тата і паказаў, што дзверы адчыняюцца націсканнем на клямку.


Marusia — беларуская лацінка

У СЛОЎНІКАХ НЯМА

назоўнік Маруся — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове Марфа + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


мару́дства (9)

(7) дзяду́ся

мару́жыцца (9)

(6) маму́ся

мару́на (6)

(6) куму́ся

Ма́рфа (5)

(6) мату́ся

марфагра́фія (11)

(6) тату́ся

марфалагі́чна (12)

(4) мы́ся


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

гадзіннікі hvilina

Брэнд Hvilina выглядаў бы лепш пад назвай Filina.