ў
і
Мару́ся — назоўнік марфагра́фія — назоўнік
канцэпт

Марфа

у слоўніках не сустракаецца

гэта

назоўнік
жаночы род
уласны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова Марфа
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
Ма́рфа

мн.  Ма́рфы
Родны
каго? чаго?
Ма́рфы

мн.  Ма́рф, Ма́рфаў
Давальны
каму? чаму?
Ма́рфе

мн.  Ма́рфам
Вінавальны
каго? што?
Ма́рфу

мн.  Ма́рф, Ма́рфаў
Творны
кім? чым?
Ма́рфай, Ма́рфаю

мн.  Ма́рфамі
Месны
у кім? у чым?
Ма́рфе

мн.  Ма́рфах
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Хто дбае, той і мае.
Хто не дбае, той трасцу мае.


з літар беларус можна скласці лесаруб
цяпер жывіце з гэным фактам

анаграмы тут

Marfa — беларуская лацінка

У СЛОЎНІКАХ НЯМА

назоўнік Марфа — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове Марцін + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


мару́жыцца (9)

(5) ца́пфа

мару́на (6)

(4) а́рфа

Мару́ся (6)

(4) а́рфа

марфагра́фія (11)

(5) мо́рфа

марфалагі́чна (12)

(3) Уфа́

марфалагі́чна-сінтаксі́чны (24)

(4) гу́фа


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

тутэйшы