у слоўніках не сустракаецца
гэтаназоўнік
жаночы род
уласны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова Марфа
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
Ма́рфа мн. Ма́рфы |
Родны каго? чаго? |
Ма́рфы мн. Ма́рф, Ма́рфаў |
Давальны каму? чаму? |
Ма́рфе мн. Ма́рфам |
Вінавальны каго? што? |
Ма́рфу мн. Ма́рф, Ма́рфаў |
Творны кім? чым? |
Ма́рфай, Ма́рфаю мн. Ма́рфамі |
Месны у кім? у чым? |
Ма́рфе мн. Ма́рфах |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Хто дбае, той і мае.
Хто не дбае, той трасцу мае.
з літар беларус можна скласці лесаруб
цяпер жывіце з гэным фактам
Marfa — беларуская лацінка
У СЛОЎНІКАХ НЯМА
назоўнік Марфа — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове Марцін + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› мару́жыцца (9)
(5) ца́пфа ‹
› мару́на (6)
(4) а́рфа ‹
› Мару́ся (6)
(4) а́рфа ‹
› марфагра́фія (11)
(5) мо́рфа ‹
› марфалагі́чна (12)
(3) Уфа́ ‹
› марфалагі́чна-сінтаксі́чны (24)
(4) гу́фа ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.