ў
і
мо́рф — назоўнік морфагене́з — назоўнік
канцэпт

морфа

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова морфа
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
мо́рфа

мн.  мо́рфы
Родны
каго? чаго?
мо́рфы

мн.  мо́рфаў
Давальны
каму? чаму?
мо́рфе

мн.  мо́рфам
Вінавальны
каго? што?
мо́рфу

мн.  мо́рфы
Творны
кім? чым?
мо́рфай, мо́рфаю

мн.  мо́рфамі
Месны
у кім? у чым?
мо́рфе

мн.  мо́рфах
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

І пад белаю кашуляю бывае душа брудная.


Цікава, у якім годзе з'явіцца першая ў Мінску шыльдачка шаЎрма...

кава — кавярня, шава — шавярня?

morfa — беларуская лацінка

Слова морфа (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік морфа — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове морфагенез + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


мо́рсавы (7)

(4) а́рфа

мо́рула (6)

(4) а́рфа

мо́рф (4)

(5) Ма́рфа

морфагене́з (10)

(3) Уфа́

морфагенеты́чна (14)

(4) гу́фа

морфагенеты́чны (14)

(4) чуфа́


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

цудоўная сумачка