ў
і
вербе́навыя — назоўнік верблюджа́тнік — назоўнік
канцэпт

вербіна

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова вербіна
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 ве́рбіна

мн.  ве́рбіны
Родны
каго? чаго?		 ве́рбіны

мн.  ве́рбін
Давальны
каму? чаму?		 ве́рбіне

мн.  ве́рбінам
Вінавальны
каго? што?		 ве́рбіну

мн.  ве́рбіны
Творны
кім? чым?		 ве́рбінай, ве́рбінаю

мн.  ве́рбінамі
Месны
у кім? у чым?		 ве́рбіне

мн.  ве́рбінах
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Пахваліць жоначку не грэх.
напр.: мая жоначка божая пчолачка

(хаця вам любы коўч скажа, што хваліць трэба ўчынкі, а не чалавека)

— Што можа быць больш агідным, чым адкусіць яблык і ўбачыць там чарвяка?
— Адкусіць яблык і ўбачыць там палову чарвяка!..


vierbina — беларуская лацінка

Слова вербіна (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік вербіна — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове верблюджатнік + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› вербе́на (7)

(7) тарбі́на ‹

› вербе́навы (9)

(8) шчарбі́на ‹

› вербе́навыя (10)

(10) вы́шчарбіна ‹

› верблюджа́тнік (13)

(7) гу́рбіна ‹

› верблюджа́ціна (13)

(7) журбі́на ‹

› верблюдзянё́ (11)

(7) турбі́на ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

выспацца