ў
і
вядзьма́к — назоўнік вядзьма́ранне — назоўнік
канцэпт

вядзьмар

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова вядзьмар
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 вядзьма́р

мн.  ведзьмары́
Родны
каго? чаго?		 ведзьмара́

мн.  ведзьмаро́ў
Давальны
каму? чаму?		 ведзьмару́

мн.  ведзьмара́м
Вінавальны
каго? што?		 ведзьмара́

мн.  ведзьмаро́ў
Творны
кім? чым?		 ведзьмаро́м

мн.  ведзьмара́мі
Месны
у кім? у чым?		 ведзьмару́

мн.  ведзьмара́х
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Бойся быка спераду, каня — ззаду, а дурня — з усіх чатырох бакоў.


чаму ў рус-бел слоўніку няма «прохиндей» ???


viadźmar — беларуская лацінка

Слова вядзьмар (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік вядзьмар — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове вядзьмаранне + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› вядзё́ны (7)

(6) кашма́р ‹

› вядзё́рны (8)

(5) дыма́р ‹

› вядзьма́к (8)

(5) ры́мар ‹

› вядзьма́ранне (12)

(15) асілак-вядзьмар ‹

› вядзьма́рка (10)

(7) гальмар ‹

› вядзьма́рскі (11)

(7) кальма́р ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

дзяржкантроль