ў
і
уручыцца — дзеяслоў уручэ́нне — назоўнік
канцэпт

уручыць

гэта

дзеяслоў
закончанае трыванне
пераходны
незваротны
2-е спражэнне

праспрагаць дзеяслоў уручыць
утварыць дзеепрыслоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

словаформы
Пачатковая форма
уручы́ць
Будучы час
1-я асоба:
я што зраблю?
мы што зробім?
2-я асоба:
ты што зробіш?
вы што зробіце?
3-я асоба:
ён-яна-яно што зробіць?
яны што зробяць?
я  уручу́
мы  уру́чым

ты  уру́чыш
вы  уру́чыце

ён, яна, яно  уру́чыць
яны  уру́чаць
Прошлы час
што зрабіла?
што зрабіў?
што зрабілі?
ж.  уручы́ла
м.  уручы́ў
н.  уручы́ла

мн.  уручы́лі
Загадны лад
2-я асоба:
ты што зрабі?
вы што зрабіце?
ты  уручы́
вы  уручы́це
Дзеепрыслоўе
прошлы час:
што зрабіўшы?
уручы́ўшы

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Страчаліся — цалаваліся, а як у адну хату сышліся, дык за чубы ўзяліся.


Людзі, якія кажуць «у жыцці трэба паспрабаваць усё», у выніку спрабуюць толькі ўсё самае дрэннае.


uručyć — беларуская лацінка

Слова уручыць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

дзе паставіць націск у слове урывацца + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


уручну́ю (7)

(7) дру́чыць

Уру́чча (6)

(9) уздручыць

уручыцца (8)

(10) абязру́чыць

уручэ́нне (8)

(8) вы́ручыць

уршуля́нскі (10)

(12) недавы́ручыць

уры́вак (6)

(9) прыручы́ць


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

садзік