ў
і
дурно́сць — назоўнік дурно́тны — прыметнік
канцэпт

дурнота

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова дурнота
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 дурно́та

мн.  дурно́ты
Родны
каго? чаго?		 дурно́ты

мн.  дурно́т
Давальны
каму? чаму?		 дурно́це

мн.  дурно́там
Вінавальны
каго? што?		 дурно́ту

мн.  дурно́ты
Творны
кім? чым?		 дурно́тай, дурно́таю

мн.  дурно́тамі
Месны
у кім? у чым?		 дурно́це

мн.  дурно́тах
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Беларусы не мацюкаюцца — беларусы праклінаюць.

беларускія праклёны

Як выбраць прафесію для душы, калі душы не існуе́?


durnota — беларуская лацінка

Слова дурнота (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дурнота — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дурноцце + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› дурні́чны (8)

(7) цямно́та ‹

› дурні́чына (9)

(7) марно́та ‹

› дурно́сць (8)

(7) чарно́та ‹

› дурно́тны (8)

(8) хмурно́та ‹

› дурно́цце (8)

(6) ясно́та ‹

› дурно́цце (8)

(7) цясно́та ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

маскітная сетка