моўніца

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова моўніца
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	мо́ўніца мн. мо́ўніцы
Родны каго? чаго?	мо́ўніцы мн. мо́ўніц
Давальны каму? чаму?	мо́ўніцы мн. мо́ўніцам
Вінавальны каго? што?	мо́ўніцу мн. мо́ўніц
Творны кім? чым?	мо́ўніцай, мо́ўніцаю мн. мо́ўніцамі
Месны у кім? у чым?	мо́ўніцы мн. мо́ўніцах
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

У крывым воку ўсё крывое.

28 гадоў.
Дзіцячыя спадзяванні: уласны дом, машына, кватэра, муж, двое дзяцей, бацькі на маім забеспячэнні.
Рэчаіснасць: купіла прыкалдэсны ражок для абутку.

moŭnica — беларуская лацінка

Слова моўніца (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: