STARNIK
STARNIK
назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова моўніца
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
мо́ўніца мн. мо́ўніцы |
| Родны каго? чаго? |
мо́ўніцы мн. мо́ўніц |
| Давальны каму? чаму? |
мо́ўніцы мн. мо́ўніцам |
| Вінавальны каго? што? |
мо́ўніцу мн. мо́ўніцы |
| Творны кім? чым? |
мо́ўніцай, мо́ўніцаю мн. мо́ўніцамі |
| Месны у кім? у чым? |
мо́ўніцы мн. мо́ўніцах |
| Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
ветрам гандляваць / вераб'ям фігі даваць (дулі паказваць)
бяздзейна назіраць, лайдачыць— Увечары карысна выпіць келіх добрага віна.
— А калі няма з кім?
— Тады два.
moŭnica — беларуская лацінка
Слова моўніца (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік моўніца — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове мох + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› мо́ўна-этні́чны (13)
(10) шатко́ўніца ‹
› мо́ўнасць (8)
(10) шаўко́ўніца ‹
› мо́ўнік (6)
(8) пло́ўніца ‹
› мо́ўны (5)
(9) дамо́ўніца ‹
› мо́ўчакам (8)
(9) замо́ўніца ‹
› мо́ўчанька (9)
(10) зламо́ўніца ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
