ў
і
суразмо́вец — назоўнік суразмо́ўнік — назоўнік
канцэпт

суразмоўе

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова суразмоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
суразмо́ўе

мн.  суразмо́ўі
Родны
каго? чаго?
суразмо́ўя

мн.  суразмо́ўяў
Давальны
каму? чаму?
суразмо́ўю

мн.  суразмо́ўям
Вінавальны
каго? што?
суразмо́ўе

мн.  суразмо́ўі
Творны
кім? чым?
суразмо́ўем

мн.  суразмо́ўямі
Месны
у кім? у чым?
суразмо́ўі

мн.  суразмо́ўях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Дурэй, дурэй, будзеш плакаць.


Людзі, якія кажуць тэйк, трапяць у хел.

Людзі, якія замест «думка» кажуць «тэйк», — яны не думаюць, яны тэйкаюць.

surazmoŭje — беларуская лацінка

Слова суразмоўе (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік суразмоўе — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове суразмоўнік + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


суразме́рыць (11)

(9) красамо́ўе

суразмо́ва (9)

(10) прастамо́ўе

суразмо́вец (10)

(6) адмо́ўе

суразмо́ўнік (11)

(7) бязмо́ўе

суразмо́ўніца (12)

(6) зімо́ўе

суразмо́ўца (10)

(8) шматмо́ўе


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

баюся ісці на суразмоўе

успаміны пра суразмоўі

не пераклалі, бо ўсе твае суразмоўі былі на рускай мове