назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова аўтаручка
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
аўтару́чка мн. аўтару́чкі |
Родны каго? чаго? |
аўтару́чкі мн. аўтару́чак |
Давальны каму? чаму? |
аўтару́чцы мн. аўтару́чкам |
Вінавальны каго? што? |
аўтару́чку мн. аўтару́чкі |
Творны кім? чым? |
аўтару́чкай, аўтару́чкаю мн. аўтару́чкамі |
Месны у кім? у чым? |
аўтару́чцы мн. аўтару́чках |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Не ўсякія чатыры рукі лепей за дзве.
нечаканае:
даць петуха ‘вітацца ці развітвацца з кім-н.’, ‘цвёрда абяцаць што-н.’ і інш. (ужыванне выразу суправаджаецца поціскам рукі)
aŭtaručka — беларуская лацінка
Слова аўтаручка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік аўтаручка — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове аўтарызатар + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› а́ўтарства (9)
(9) белару́чка ‹
› аўтарулявы́ (10)
(9) белару́чка ‹
› аўтарухаві́к (11)
(9) аднару́чка ‹
› аўтарызава́ны (12)
(6) бру́чка ‹
› аўтарызава́ны (12)
(10) байстру́чка ‹
› аўтарызава́ны (12)
(7) вы́ручка ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.