ў
і
баламу́т — назоўнік баламу́тка — назоўнік
канцэпт

баламута

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова баламута
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 баламу́та

мн.  баламу́ты
Родны
каго? чаго?		 баламу́ты

мн.  баламу́т
Давальны
каму? чаму?		 баламу́це

мн.  баламу́там
Вінавальны
каго? што?		 баламу́ту

мн.  баламу́ты
Творны
кім? чым?		 баламу́тай, баламу́таю

мн.  баламу́тамі
Месны
у кім? у чым?		 баламу́це

мн.  баламу́тах
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Чужая жонка мёдам мазана, а свая смалою.


— Пойдзем у кіно пасля школы?
— Не, я пасля школы ва ўніверсітэт паступаю, а потым на працу буду ўладкоўвацца.


balamuta — беларуская лацінка

Слова баламута (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік баламута — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове баламутка + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› баламетры́чна (12)

(6) паку́та ‹

› баламетрычны (12)

(7) Варкута́ ‹

› баламу́т (7)

(6) цыку́та ‹

› баламу́тка (9)

(8) каламу́та ‹

› баламу́тна (9)

(5) сму́та ‹

› баламу́тнік (10)

(7) засму́та ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

дзяржкантроль