STARNIK
STARNIK
| склон | адзіночны лік
ж. — жаночы род м. — мужчынскі род н. — ніякі род множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
ж.
вяро́вачная
м. вяро́вачны н. вяро́вачнае мн. вяро́вачныя |
| Родны каго? чаго? |
ж.
вяро́вачнай, вяро́вачнае
м. вяро́вачнага н. вяро́вачнага мн. вяро́вачных |
| Давальны каму? чаму? |
ж.
вяро́вачнай
м. вяро́вачнаму н. вяро́вачнаму мн. вяро́вачным |
| Вінавальны каго? што? |
ж.
вяро́вачную
м. вяро́вачны (неадуш.), вяро́вачнага (адуш.) н. вяро́вачнае мн. вяро́вачныя (неадуш.), вяро́вачных (адуш.) |
| Творны кім? чым? |
ж.
вяро́вачнай, вяро́вачнаю
м. вяро́вачным н. вяро́вачным мн. вяро́вачнымі |
| Месны у кім? у чым? |
ж.
вяро́вачнай
м. вяро́вачным н. вяро́вачным мн. вяро́вачных |
скарбніца
Нап'ецца, дык з царамі б'ецца (а як праспіцца, дык і курыцы баіцца).
Для п'янай галавы ўсюды роўна, а для ног — адны ямы.
— Афіцыянт! Не бачу курыцы ў курыным булёне! Патанула ці што?
— Ну чаму адразу «патанула»? Памылася і пайшла…
viarovačny — беларуская лацінка
Слова вяровачны (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
дзе паставіць націск у слове вяроўчаны + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› вяро́вачка (9)
(16) дыферэнцыро́вачны ‹
› вяро́вачнік (10)
(17) рэкагнасцыро́вачны ‹
› вяро́вачніца (11)
(12) маршыро́вачны ‹
› вяро́за (6)
(17) кана́тна-вяро́вачны ‹
› вяро́ўка (7)
(9) засо́вачны ‹
› вяро́ўчаны (9)
(9) насо́вачны ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
І сапраўды.