назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне
праскланяць слова валюш
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
валю́ш мн. валюшы́ |
Родны каго? чаго? |
валюша́ мн. валюшо́ў |
Давальны каму? чаму? |
валюшу́ мн. валюша́м |
Вінавальны каго? што? |
валю́ш мн. валюшы́ |
Творны кім? чым? |
валюшо́м мн. валюша́мі |
Месны у кім? у чым? |
валюшы́ мн. валюша́х |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
На дзень вяселле, а навек мучэнне.
Разумееш, што пасяліўся не ў самым добрым раёне, калі здымаеш грошы ў банкамаце з засохлымі кроплямі крыві на экране.
valiuš — беларуская лацінка
Слова валюш (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік валюш — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове валюшнік + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› валюха́ць (8)
(5) гюрэ́ш ‹
› валюхну́цца (10)
(3) хэ́ш ‹
› валюці́н (7)
(4) дзю́ш ‹
› валю́шна-ля́мцавы (15)
(7) пара́люш ‹
› валю́шнік (8)
(6) ко́клюш ‹
› валю́шніца (9)
(10) парако́клюш ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.