ў
і
дзіку́н — назоўнік дзіку́нскі — прыметнік
канцэпт

дзікунка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова дзікунка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 дзіку́нка

мн.  дзіку́нкі
Родны
каго? чаго?		 дзіку́нкі

мн.  дзіку́нак
Давальны
каму? чаму?		 дзіку́нцы

мн.  дзіку́нкам
Вінавальны
каго? што?		 дзіку́нку

мн.  дзіку́нак
Творны
кім? чым?		 дзіку́нкай, дзіку́нкаю

мн.  дзіку́нкамі
Месны
у кім? у чым?		 дзіку́нцы

мн.  дзіку́нках
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

За высокім частаколам слівы смачнейшыя.


Калі вам не хапае грошай, то зарабляйце болей.
Калі ў вас няма жылля — проста купіце кватэру.

Калі не хапае грошай на кватэру, глядзіце пункт першы.

dzikunka — беларуская лацінка

Слова дзікунка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дзікунка — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дзікунства + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› дзіко́вы (7)

(9) мараду́нка ‹

› дзіко́ў (6)

(9) знайду́нка ‹

› дзіку́н (6)

(7) мяду́нка ‹

› дзіку́нскі (9)

(8) апяку́нка ‹

› дзіку́нскі (9)

(5) лу́нка ‹

› дзіку́нства (10)

(6) тру́нка ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

месцы