ў
і
дуду́к — назоўнік дуду́кацца — дзеяслоў
канцэпт

дудуканне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова дудуканне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
дуду́канне

мн.  дуду́канні
Родны
каго? чаго?
дуду́кання

мн.  дуду́канняў
Давальны
каму? чаму?
дуду́канню

мн.  дуду́канням
Вінавальны
каго? што?
дуду́канне

мн.  дуду́канні
Творны
кім? чым?
дуду́каннем

мн.  дуду́каннямі
Месны
у кім? у чым?
дуду́канні

мн.  дуду́каннях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

хлябтаць — прагна піць // піць (віно, спіртныя напіткі) у вялікай колькасці

— Мне, думаеш, лёгка? Буду там чорт ведае з кім тую гарэлку хлябтаць. (Уладзімір Караткевіч)

— Куды вы палеціце́ адпачываць?
— Я лятаць баюся.
— А вы перад палётам выпіце.
— Як вып'ю, дык мне і тут добра…


dudukannie — беларуская лацінка

Слова дудуканне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дудуканне — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дужанка + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


ду́днік (6)

(11) перагука́нне

дудну́ць (7)

(9) гугу́канне

дуду́к (5)

(9) кугу́канне

дуду́кацца (9)

(8) блука́нне

дуду́каць (8)

(10) заблука́нне

дуду́рыцца (9)

(7) му́канне


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

у мяне няма такой кашулі