Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

 дурны, -ая, -ое.
  1. Разумова абмежаваны, тупы; неразумны. Дурная галава. ▪ Жылі тры браты: два разумныя, а трэці — дурны. ← Алесь Якімовіч. // Наіўны, неспрактыкаваны, нездагадлівы. Лявон важна сказаў: — Дурныя вы, могілкі — самае бяспечнае месца. ← Алесь Асіпенка. // Які выражае разумовую абмежаванасць, сведчыць аб дурасці. — Калі сустрэнеш папа на дарозе — не к дабру, — кажуць людзі. Міхалка плюе, нібы верыць у гэты дурны забабон. ← Змітрок Бядуля. // Выпадковы, беспадстаўны. Дурны смех.
  2. у знач. назоўнік дурны, -ога, мужчынскі род Тое, што і дурань. Дурному закон не пісан. ← Прыказка.
  3. Варты асуджэння; дрэнны, непрыемны. [Караневіч:] Была адна дурная гісторыя, пра якую мне не хочацца гаварыць. ← Кандрат Крапіва. — Я гэта табе кажу для таго, каб ты зразумела мяне і не дакарала за мой дурны і недаравальны ўчынак. ← Мікола Лобан. / у знач. назоўнік дурное, -ога, ніякі род Дурное лезе ў галаву.
  4. Цяжкі, благі. Нешта садніла сэрца ў Ганны, настрой дурны навяваўся на яе. ← Мікола Нікановіч.
  •••
  Дурны як бот; дурны як баран — пра разумова адсталага чалавека.
  Дурным голасам гл. голас.
  З дурнога розуму гл. розум.
  Няма дурных! гл. няма.
  Як на маю дурную галаву (мой дурны розум) гл. галава.