ў
і
павучы́на — назоўнік павучы́нне — назоўнік
канцэпт

павучынка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова павучынка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
павучы́нка

мн.  павучы́нкі
Родны
каго? чаго?
павучы́нкі

мн.  павучы́нак
Давальны
каму? чаму?
павучы́нцы

мн.  павучы́нкам
Вінавальны
каго? што?
павучы́нку

мн.  павучы́нкі
Творны
кім? чым?
павучы́нкай, павучы́нкаю

мн.  павучы́нкамі
Месны
у кім? у чым?
павучы́нцы

мн.  павучы́нках
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

хлябтаць — прагна піць // піць (віно, спіртныя напіткі) у вялікай колькасці

— Мне, думаеш, лёгка? Буду там чорт ведае з кім тую гарэлку хлябтаць. (Уладзімір Караткевіч)

Каменны век скончыўся не таму, што скончылася каменне.
Нафтавы век скончыцца не таму, што скончыцца нафта.


pavučynka — беларуская лацінка

Слова павучынка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік павучынка — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове павучынне + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


павучо́к (7)

(8) лусчы́нка

паву́чы (6)

(8) пясчы́нка

павучы́на (8)

(8) жы́тчынка

павучы́нне (9)

(7) лучы́нка

павучы́ны (8)

(7) аўчы́нка

павучы́цца (9)

(9) дзе́ўчынка


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

у цябе ўсё атрымаецца