ў
і
праку́да — назоўнік пракуда́хтаць — дзеяслоў
канцэпт

пракуда

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова пракуда
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
праку́да

мн.  праку́ды
Родны
каго? чаго?
праку́ды

мн.  праку́д
Давальны
каму? чаму?
праку́ду

мн.  праку́дам
Вінавальны
каго? што?
праку́ду

мн.  праку́д
Творны
кім? чым?
праку́дам

мн.  праку́дамі
Месны
у кім? у чым?
праку́дзе

мн.  праку́дах
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Слязьмі рады не дасі.
Журба бядзе не помач.


А калі Маск дабавіць у Хвітар беларускую мову, вы вернецеся з Блюскай?


prakuda — беларуская лацінка

Слова пракуда (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік пракуда — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове пракудлівасць + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


практы́чны (9)

(4) жуда́

практы́чны (9)

(4) іу́да

пракуга́каць (11)

(8) бараку́да

пракуда́хтаць (12)

(7) паску́да

праку́дзіцца (11)

(7) паску́да

праку́дзіць (10)

(6) эску́да


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

няпросты час