ў
і
асуджэ́нка — назоўнік асуджэ́ннік — назоўнік
канцэпт

асуджэнне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова асуджэнне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 асуджэ́нне

мн.  асуджэ́нні
Родны
каго? чаго?		 асуджэ́ння

мн.  асуджэ́нняў
Давальны
каму? чаму?		 асуджэ́нню

мн.  асуджэ́нням
Вінавальны
каго? што?		 асуджэ́нне

мн.  асуджэ́нні
Творны
кім? чым?		 асуджэ́ннем

мн.  асуджэ́ннямі
Месны
у кім? у чым?		 асуджэ́нні

мн.  асуджэ́ннях
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Язык ходзіць, як мянташка па касе.

пра балбатлівага чалавека

Запомніце:
верагоднасць — гэта достоверность
а вероятность — і м а в е р н а с ц ь

За такую памылку моўная паліцыя дае штраф 100 талераў.
Імавернасць 100 %.

asudžennie — беларуская лацінка

Слова асуджэнне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік асуджэнне — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове асуджэннік + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› асу́джвацца (10)

(11) заблуджэ́нне ‹

› асу́джваць (9)

(9) знуджэ́нне ‹

› асуджэ́нка (9)

(8) суджэ́нне ‹

› асуджэ́ннік (10)

(13) самаасуджэ́нне ‹

› асудзіцца (9)

(11) рассуджэ́нне ‹

› асудзі́ць (8)

(11) прысуджэ́нне ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

Джон Конар назірае