ў
і
стукатня́ — назоўнік стукаце́нне — назоўнік
канцэпт

стукаўка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова стукаўка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
сту́каўка

мн.  сту́каўкі
Родны
каго? чаго?
сту́каўкі

мн.  сту́кавак
Давальны
каму? чаму?
сту́каўцы

мн.  сту́каўкам
Вінавальны
каго? што?
сту́каўку

мн.  сту́каўкі
Творны
кім? чым?
сту́каўкай, сту́каўкаю

мн.  сту́каўкамі
Месны
у кім? у чым?
сту́каўцы

мн.  сту́каўках
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Пытае старасць, што прыгатавала маладосць.


Калі вас няма ні ў спісе Форбс, ні ў спісе неплацельшчыкаў за жыллёва-камунальныя паслугі, то вы — сярэдні клас.


stukaŭka — беларуская лацінка

Слова стукаўка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік стукаўка — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове стукаценне + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


стуката́нне (10)

(7) пу́каўка

стуката́ць (9)

(7) рука́ўка

стукатня́ (8)

(10) безрука́ўка

стукаце́нне (10)

(8) пы́хкаўка

стукаце́ць (9)

(8) дашкаўка

стука́цкі (8)

(7) зы́каўка


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

каб морду тваю не бачыць