ў
і
сяўру́га — назоўнік сячка́рня — назоўнік
канцэпт

сяўружына

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова сяўружына
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 сяўру́жына

мн.  сяўру́жыны
Родны
каго? чаго?		 сяўру́жыны

мн.  сяўру́жын
Давальны
каму? чаму?		 сяўру́жыне

мн.  сяўру́жынам
Вінавальны
каго? што?		 сяўру́жыну

мн.  сяўру́жыны
Творны
кім? чым?		 сяўру́жынай, сяўру́жынаю

мн.  сяўру́жынамі
Месны
у кім? у чым?		 сяўру́жыне

мн.  сяўру́жынах
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Пахваліць жоначку не грэх.
напр.: мая жоначка божая пчолачка

(хаця вам любы коўч скажа, што хваліць трэба ўчынкі, а не чалавека)

— А як так атрымалася што такая прыгожая дзяўчына адна?
— Перад «што» коска.


siaŭružyna — беларуская лацінка

Слова сяўружына (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік сяўружына — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове сячкарня + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› сяўні́к (6)

(8) акру́жына ‹

› сяўня́ (5)

(11) паўакру́жына ‹

› сяўру́га (7)

(8) спружы́на ‹

› сячка́рня (8)

(9) дзяру́жына ‹

› сячо́нка (7)

(6) чужы́на ‹

› сячы́ (4)

(9) жамчу́жына ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

затое хутка