STARNIK
STARNIK
назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне
праскланяць слова вурчэнне
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
вурчэ́нне мн. вурчэ́нні |
| Родны каго? чаго? |
вурчэ́ння мн. вурчэ́нняў |
| Давальны каму? чаму? |
вурчэ́нню мн. вурчэ́нням |
| Вінавальны каго? што? |
вурчэ́нне мн. вурчэ́нні |
| Творны кім? чым? |
вурчэ́ннем мн. вурчэ́ннямі |
| Месны у кім? у чым? |
вурчэ́нні мн. вурчэ́ннях |
| Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
штука́рыць — з вялікім стараннем рабіць што-н.; завіхацца каля чаго-н.
Дома жонка ля пліты штукарыць. (Макаль)А то, злучнік супраціўны. НЕ «а тоЕ».
Штраф 500 талераў.
vurčennie — беларуская лацінка
Слова вурчэнне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік вурчэнне — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове вус + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› вурну́ць (7)
(9) цвірчэ́нне ‹
› вурча́нне (8)
(8) гірчэ́нне ‹
› вурча́ць (7)
(8) бурчэ́нне ‹
› вурчэ́ць (7)
(8) гурчэ́нне ‹
› ву́с (3)
(8) журчэ́нне ‹
› вусано́гі (8)
(8) гырчэ́нне ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
