Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

ка́рак, -рка, мужчынскі род
  размоўнае слова Задняя частка шыі ў жывёлы і чалавека. Аграмадны, мускулісты, з высокім гарбатым паркам,.. [зубр] стаяў нібы абліты з бронзы. ← Усевалад Краўчанка.
  •••
  Браць (узяць) за карак гл. браць.
  Гнаць у карак гл. гнаць.
  Гнуць карак гл. гнуць.
  Даць па карку гл. даць.
  Мець галаву (на карку) гл. мець.
  Сесці на карак каму гл. сесці.
  Стаяць над паркам гл. стаяць.
  Сядзець на карку у каго гл. сядзець.
кара́к,
  гл. каракі.

❌

карак

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова карак
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	ка́рак мн. ка́ркі
Родны каго? чаго?	ка́рка мн. ка́ркаў
Давальны каму? чаму?	ка́рку мн. ка́ркам
Вінавальны каго? што?	ка́рак мн. ка́ркі
Творны кім? чым?	ка́ркам мн. ка́ркамі
Месны у кім? у чым?	ка́рку мн. ка́рках
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

калі ласка — поўная формула «калі на тое будзе вашая ласка» (суправаджае ветлівую просьбу)
напр. калі ласка, скіньце старніку па $5

адказ на падзяку:
няма за што, (спажывайце) на здароўе, на спажытак (вам/табе), расці вялікая! вялікі расці! (адказ дарослых на падзяку дзяцей)

Слова карак (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік карак — у родным, давальным, творным і месным склоне

карак

Навігатар

Мемчыкі