ў
і
пу́ма — назоўнік пу́начка — назоўнік
канцэпт

пуна

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова пуна
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
пу́на

мн.  пу́ны
Родны
каго? чаго?
пу́ны

мн.  пу́н
Давальны
каму? чаму?
пу́не

мн.  пу́нам
Вінавальны
каго? што?
пу́ну

мн.  пу́ны
Творны
кім? чым?
пу́най, пу́наю

мн.  пу́намі
Месны
у кім? у чым?
пу́не

мн.  пу́нах
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Пазычаеш чужое на час, а аддаеш сваё і назаўсёды.


Раз'юшвае, калі хочаш пукнуць у таксі, а яно ўсё яшчэ не прыехала.


puna — беларуская лацінка

Слова пуна (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік пуна — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове пуначка + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


пуля́цца (7)

(6) лаку́на

пуля́ць (6)

(6) каму́на

пу́ма (4)

(10) працкаму́на

пу́начка (7)

(4) ру́на

пу́нечка (7)

(6) кару́на

пуні́чны (7)

(6) мару́на


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

вечарам