назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова пуна
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
пу́на мн. пу́ны |
Родны каго? чаго? |
пу́ны мн. пу́н |
Давальны каму? чаму? |
пу́не мн. пу́нам |
Вінавальны каго? што? |
пу́ну мн. пу́ны |
Творны кім? чым? |
пу́най, пу́наю мн. пу́намі |
Месны у кім? у чым? |
пу́не мн. пу́нах |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Пазычаеш чужое на час, а аддаеш сваё і назаўсёды.
Раз'юшвае, калі хочаш пукнуць у таксі, а яно ўсё яшчэ не прыехала.
puna — беларуская лацінка
Слова пуна (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік пуна — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове пуначка + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› пуля́цца (7)
(6) лаку́на ‹
› пуля́ць (6)
(6) каму́на ‹
› пу́ма (4)
(10) працкаму́на ‹
› пу́начка (7)
(4) ру́на ‹
› пу́нечка (7)
(6) кару́на ‹
› пуні́чны (7)
(6) мару́на ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.