STARNIK
STARNIK
назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова руна
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
ру́на мн. ру́ны |
| Родны каго? чаго? |
ру́ны мн. ру́н |
| Давальны каму? чаму? |
ру́не мн. ру́нам |
| Вінавальны каго? што? |
ру́ну мн. ру́ны |
| Творны кім? чым? |
ру́най, ру́наю мн. ру́намі |
| Месны у кім? у чым? |
ру́не мн. ру́нах |
| Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Чужое ўзяць — сваё згубіць.
Не бяры чужога: аддасі сваё.
Ты па чужое, а чорт па тваё.
Купіў — не прапіў.
runa — беларуская лацінка
Слова руна (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік руна — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове рундук + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› румя́нчык (8)
(6) каму́на ‹
› румя́ны (6)
(10) працкаму́на ‹
› румя́ны (6)
(4) пу́на ‹
› рунду́к (6)
(6) кару́на ‹
› рунду́чны (8)
(6) мару́на ‹
› ру́невы (6)
(5) труна́ ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
